உன் காதலின் சுவடுகள்

உன்  முகம்  பார்த்தேன்

ஓராயிரம்  கவிதைகள்

சொல்லத்  தெரியாத வார்த்தைகள்

சொல்லத்  தெரிந்த  வசனங்கள்

எதுவும்  பயனில்லை

நீ  சென்றுவிட்டாய்

கவிபாடும்  அந்த  இதழ்கள்

என்னைத்  தூங்கவிடாத  அந்த  விழிகள்

எல்லாம் போய்விட்டது

மயிலுக்கே  சவால்  விடும்  உன்  ஆட்டம்

நிலவையே   வெட்கப்படச் செய்யும்   உன் முகம்

எதுவும்  இப்போதில்லை

எத்தனையோ  போட்டி

உன்னுடன்   பேச

எத்தனை  தடங்கள்

உன்னுடன்  சேர

அத்தனையும்  தாண்டி  வந்தேன்

நீ  இல்லை

நீ   விடும்  மூச்சில்

நீ  பேசும்  பேச்சில்

ஆயிரம்  அர்த்தங்களடி

பூவே

நீ   சூட   விண்மீனெல்லாம்  பறித்தேனே

நீ  பார்க்க  வானவில்லையும்  வளைத்தேனே

நானென  இருந்தேன்

நீயென  மாற்றிவிட்டாய்

நாளொரு  பொழுதில்

இதயம்   வருடிவிட்டாய்

கவிதையின்  தோற்றம்  நீயடி

காதலின்   ஆழம்  நானடி

என்று  பிரமித்தேனே

ஆனால்  இன்று  நீயில்லை

மலரே !

எப்பாவி  மகன்  உன்னைப்  பறித்தானோ

எப்பாவி  மகள்  தலையில்  உன்னை  வைத்தானோ

நான்  என்ன  செய்வேன்

நான்  மலருக்கு  மலர் தாவும்  சிறு வண்டுதானே

இருந்தும்  இப்போதும்  எப்போதும்

உன்   காதலின்  சுவடுகள்  என்  நெஞ்சினிலே